Deutsch
Greek
Englische

L' Iliade - La guerre de Troie cover

6. L' Iliade - La guerre de Troie

(γαλλική γλώσσα)

διαθέσιμο και στα αγγλικά, γερμανικά και ρωσικά

 

 

 

 

 

 

 

 

  • Παρουσίαση
  • Λεπτομέρειες
  • Κείμενο
  • Περιεχόμενα
  • Γράψτε κριτική

Όλα όσα μας λέει η μυθολογία για την ιστορία της Τροίας, από την ίδρυσή της μέχρι και την τελική της καταστροφή στον Τρωικό πόλεμο. Πώς άρχισε η διαμάχη, η θυσία της Ιφιγένειας, τα εννέα χρόνια πολέμου, οι τελευταίες μέρες της Τροίας, ο Δούρειος Ίππος. Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην Ιλιάδα του Ομήρου, τις πενήντα μέρες πολέμου με κυρίως θέμα τον "θυμό του Αχιλλέα". Το μεγάλο αυτό έπος παρουσιάζεται εδώ σε εκτεταμένη περίληψη, ενώ τα πιο όμορφα μέρη του δίνονται σε πιστή μετάφραση. Κι αυτό γιατί η ποίηση του Ομήρου φτάνει συχνά σε στιγμές απίστευτης ομορφιάς όπως "ο αποχωρισμός του Έκτορα και της Ανδρομάχης" ή η σκηνή προς το τέλος της Ιλιάδας όπου ο Πρίαμος ζητά απ' τον Αχιλλέα το σώμα του νεκρού του γιου.

6. L' Iliade - La guerre de Troie

(γαλλική γλώσσα)

 

Κείμενο: Μενέλαος Στεφανίδης
Με 31 σχέδια του Γιάννη Στεφανίδη
Μετάφραση: Armelle Vigy
256 σελίδες, μαλακό εξώφυλλο, σχήμα τσέπης 16,5 x 11,5 εκ.

Ηλικίες: από 12 και πάνω

ISBN-10: 9604250566, ISBN-13: 9789604250561

 

Απόσπασμα από το μεταφρασμένο στα γαλλικά κείμενο του βιβλίου

 

Ο αποχωρισμός Έκτορα και Ανδρομάχης

 

Με μεγάλα και γρήγορα βήματα κατηφόριζε ο Έκτορας τους δρόμους της πόλης. Δεν πίστευε πια πως θα ’βλεπε την Ανδρομάχη και τώρα, περνώντας απ’ τις Σκαιές Πύλες, βάδιζε για τη μάχη.

 

– Τρελέ, πού πας! ακούει πίσω τη γνώριμη φωνή της ασύγκριτης γυναίκας του . Γυρίζει το κεφάλι. Ήταν εκεί. Πλάι της, η παραμάνα με το παιδί στην αγκαλιά, τον μικρό Αστυάνακτα. Χαμογέλασε ο Έκτορας μόλις τους είδε. Με δάκρυα στα μάτια τον πλησίασε η Ανδρομάχη και βάζοντας τα δυο της χέρια μεσ’ στην πλατιά παλάμη του, είπε:

 

– Τρελέ, αυτή η ορμή σου θα σε φάει! Λυπήσου το παιδί μας, άμοιρε, κι εμένα που θα μ’ αφήσεις χήρα. Γιατί γρήγορα θα ορμήσουν όλοι μαζί οι Αχαιοί να σ’ αφανίσουν. Μα αν είναι να σε χάσω, χίλιες φορές καλύτερα να κατεβώ στον Άδη, παρά να ζω με μόνη συντροφιά τον πόνο. Δεν έχω ούτε πατέρα ούτε τη σεβαστή μου μάνα. Ο πατέρας μου έπεσε απ’ το σπαθί του Αχιλλέα. Το ίδιο κι όλα μου τ’ αδέρφια. Κι η μητέρα μου, αφού πρώτα γνώρισε τη σκλαβιά, σκοτώθηκε απ’ την οργισμένη’ Αρτεμη. Έκτορα, εσύ είσαι για μένα πατέρας και μητέρα, εσύ αδερφός, εσύ και τ’ ακριβό μου ταίρι. Σπλαχνίσου μας και μείνε εδώ στον πύργο, μην κάνεις το παιδί μας ορφανό κι εμένα χήρα. Βάλε μόνο το στρατό κοντά στην αγριοσυκιά, εκεί που το τείχος μπορεί να παρθεί πιο εύκολα, κι απ’ όπου τρεις φορές δοκίμασαν οι πιο γενναίοι Αργείοι με τους Αίαντες και τους Ατρείδες να μπουν στην πόλη.

 

– Τα συλλογίζομαι όλα αυτά, καλή μου, μα δεν μπορώ να φύγω από τη μάχη. Πώς ν’ αντικρίσω των αντρών το πρόσωπο και πώς να δω τα μάτια των μανάδων. Πώς να φανώ δειλός και πώς να το δεχτεί αυτό η καρδιά μου. Έμαθα να ‘μαι πάντα πρώτος κερδίζοντας δόξα για τον πατέρα μου κι εμένα τον ίδιο. Το ξέρω όμως. Θα ξημερώσει η μέρα που θα χαθεί η άγια Τροία, που θα χαθεί ο Πρίαμος κι όλος ο λαός μας. Μα δε σκέφτομαι τόσο τους πόνους των Τρώων, ούτε το βασιλιά Πρίαμο και τη σεβάσμια μητέρα μου, ούτε τα γενναία αδέρφια μου, που πολλά απ’ αυτά μπορεί να κυλιστούν νεκρά στο χώμα, όσο με τρώει ο δικός σου ξεπεσμός, όταν κάποιος αρματωμένος Αχαιός θα σε σέρνει σκλάβα πίσω του, ενώ εσύ θα χύνεις δάκρυα πικρά. Να ’ξερες πόσο υποφέρω σαν συλλογίζομαι τον πόνο που θα πλακώνει την καρδιά σου όταν, στο μακρινό Άργος, θα υφαίνεις, σκλάβα σκυφτή στον αργαλειό ή θα κουβαλάς με κόπο νερό απ’ τη βρύση άθελά σου γιατί θα σε πιέζει η ανάγκη. Και να’ ξερες ακόμα πόσο με βασανίζει η σκέψη πως θα βρεθεί κάποιος να πει, σαν δει τα μάτια σου τα δακρυσμένα: «Να η γυναίκα του Έκτορα που ήταν ο πιο μεγάλος πολέμαρχος των Τρώων». Κι εσύ τότε θα νιώσεις καινούριο πόνο γιατί χάθηκε αυτός που θα μπορούσε να σε σώσει. Ας δώσει όμως ο Δίας να’ ναι πάνω στον τάφο μου το χώμα πολύ, μη φτάσει ως τ’ αυτιά μου το ξεφωνητό σου όταν σε σέρνουν.

 

Αυτά είπε κι άπλωσε τα χέρια στο παιδί του. Μα φοβήθηκε εκείνο του χαλκού τη λάμψη και την αλογίσια φούντα της περικεφαλαίας και τραβήχτηκε. Γέλασαν τότε ο Έκτορας κι η Ανδρομάχη. Έβγαλε εκείνος τη λαμπρή περικεφαλαία και την ακούμπησε στη γη. Ύστερα πήρε το γιο του, τον φίλησε, τον χόρεψε στα χέρια και τέλος είπε:

 

– Δώσε, πατέρα Δία, να γίνει ο γιος μου όπως εγώ, πρώτος ανάμεσα στους Τρώες και τιμημένος να βασιλεύει στο δυνατό Ίλιο! Δώστε, θεοί, ν’ αναγαλλιάζει η καρδιά της μάνας σαν θα τον βλέπει να γυρίζει νικητής από τη μάχη με λάφυρα πολλά κι ακόμα πιο πολύ να χαίρεται όταν ακούει να λένε: «Κι απ’ τον τρανό πατέρα του έγινε καλύτερος ετούτος».

 

Και λέγοντας αυτά, έβαλε το παιδί του στη μυρωδάτη αγκαλιά της μάνας κι εκείνης γέλασαν τα χείλη στο δακρυσμένο πρόσωπό της. Και τότε ο άντρας της τη χάιδεψε και είπε:

 

– Σε πίκρανα άθελά μου. Κανένας δεν ξέρει ποιο θα’ ναι το τέλος του. Τη μοίρα του δε την ξεφεύγει ούτε ο δειλός, ούτε ο γενναίος. Κι αφού είπε αυτά τα λόγια, πήρε και φόρεσε το κράνος.

 

Έφυγε ο Έκτορας κι ήταν αυτός ο αποχαιρετισμός ο τελευταίος.


Απόσπασμα από το μεταφρασμένο στα γαλλικά κείμενο του βιβλίου "L' Iliade - La guerre de Troie" του Μενέλαου Στεφανίδη
Copyright © Δημήτρης Μ. Στεφανίδης. Απαγορεύεται η ολική ή μερική αναπαραγωγή του αποσπάσματος αυτού χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη.


Avant la guerre

Neuf années de guerre

L'Iliade d'Homère

Les derniers jours de Troie

Le poète de l'Iliade et de l'Odyssée

ποια είναι η γνώμη σας;

 

όνομα ή/και e-mail:

 

διεύθυνση (πόλη/χώρα):